Χειμώνανθος

              chimonanthus praecox

  O θάμνος αυτός παίρνει το όνομα του από τον χειμώνα και το άνθος δηλαδή ανθίζει στο χειμώνα και ενώ το λατινικό praecox μεταφράζεται ως πρώιμο, παράγουν τα άνθη του ένα δυνατό και γλυκό άρωμα που θυμίζει αυτό του Υάκινθου και έτσι προκύπτει το όνομα του στην αγγλική γλώσσα   winter sweet δηλαδή γλυκό του χειμώνα.

τα χαρακτηριστικά άνθη του χειμώνανθου κρέμονται στα γυμνά κλαδιά το χειμώνα στη φωτόγραφία το τυπικό είδος με τα εσωτερικά πέταλα να είναι καφέ.

Ιθαγενές των βουνών της Κίνας καλλιεργείται στους κινέζικους κήπους για χίλια χρόνια διαδόθηκε στους   πέρσες μέσω του δρόμου του μεταξιού όπου έγινε δημοφιλές θέμα στην ποίηση πεζογραφία και μουσική λόγω του ισχυρού συμβολισμού του άνθους στον χειμώνα και στις αρχές του 17ου αιώνα στην Ιαπωνία ενώ τον 18 αιώνα έφτασε στην Βρετανία από την Περσία όπου έχει το ποιητικό όνομα Gol Yakh που μεταφράζεται σε άνθος του πάγου δεν είναι διαδεδομένο στη βόρεια Ευρώπη γιατί θέλει ζεστά καλοκαίρια για να ανθίσει άφθονα και ηλιόλουστη θέση για αυτό  το καλλιεργούν διαμορφωμένο όπως οι αχλαδιές σε τοίχο με νότια έκθεση. Εντούτοις σε  ζεστά κλίματα ανθίζει φτωχά οι κατάλληλες κλιματικές ζώνες είναι 7-9 με την 6η  άνθιση να είναι οριακή λόγω του παγετού και να θέλει προστατευμένες θέσεις  και στην 10η (Κρήτη, Ρόδος, Καλαμάτα) να έχει φτωχή άνθηση, θέλει οργανική ουσία στο έδαφος και πότισμα το καλοκαίρι. Ανθίζει μαζί με τα τελευταία φύλλα πριν πέσουν στα ζεστότερα κλίματα Δεκέβριο- Ιανουάριο και στα γυμνά κλαδιά σε πιο κρύα κλίματα μέχρι τον Μάρτιο. Τα κλαδιά κομμένα ανθίζουν στο σπίτι  αφήνοντας ένα από τα ωραιότερα αρώματα του φυτικού βασιλείου. Στην Κίνα και Ιαπωνία συνδέεται με ένα διαδεδομένο δένδρο εκεί το P.mume με το οποίο δεν έχει συγγένεια  το οποίο ανθίζει επίσης λίγο αργότερα στις αρχές της άνοιξης στα γυμνά κλαδιά με άνθη που είναι επίσης αρωματικά και ανθίζει επίσης κομμένο στο σπίτι σε βάζα και είναι συγγενές της βερικοκιάς , στην Ιαπωνία ονομάζεται για αυτό Robai , bai ονομάζεται το  P.mume και Ro σημαίνει κέρινο γιατί έχει χρώμα κεριού. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο όπου τα χαρακτηριστικά το χρώμα η ένταση του αρώματος και ο χρόνος άνθισης δεν μεταδίδονται πιστά  όπου μπορεί να κάνει μέχρι 15 χρόνια για να ανθίσει πιο εύκολη και γρήγορη είναι η αναπαραγωγή του με καταβολάδες από επιλεγμένο θάμνο που ανθίζει με έντονο άρωμα έτσι τα φυτά που προκύπτουν θέλουν 5-8 χρόνια για να ανθίσουν από την φύτευση. Στην Ιαπωνία υπάρχουν τρείς μορφές το   To-Robai  που είναι το grandiflorus που υπάρχει στη δύση με πιο μεγάλα και πιο κίτρινα άνθη , το mangetsu robai όπως και το Soshin robai που μοιάζουν με το luteus που υπάρχει στη δύση και έχει άνθη μόνο κίτρινα χωρίς τα εσωτερικά πέταλα να είναι καφέ όπως είναι στο είδος. Στην Ιαπωνία υπάρχουν πάρκα με χιλιάδες χειμώνανθους που δέχονται πολλούς επισκέπτες την εποχή άνθησης Ιανουάριο -Φεβρουάριο.

      chimonanthus praecox cv luteus με έντονο κίτρινο χρώμα

  Το ελαιόδενδρο και το ελαιόλαδο

   Μύθοι και αλήθειες

 Το ελαιόδενδρο είναι ένα δένδρο που δίνει μεσογειακό τόνο στον κήπο και σε κήπους και σπίτια στην εξοχή δένει με το περιβάλλον, δεν είναι όλες οι ποικιλίες κατάλληλες απο αισθητική άποψη, καλύτερη από τις ελληνικές είναι η ποικιλία καλαμάτας και επιπλέον παράγει και εδώδιμες ελιές που εκτιμούνται διεθνώς και ταιριάζει για κήπο επειδή οι ελιές μπορούν να επεξεργαστούν στο σπίτι εύκολα.

Επειδή η κορωνέικη είναι διαδεδομένη και παράγεται εύκολα η καλαμών είναι αρκετές φορές εμβολιασμένη σε υποκείμενο κορωνέικη με την οποία όμως δεν είναι συμβατή με αποτέλεσμα να υπάρχουν προβλήματα ακαρπίας προτιμήστε ποικιλία καλαμάτας σε συμβατό υποκείμενο.

Το ελαιόδενδρο είναι δένδρο ΦΩΤΟΦΙΛΟ και ΑΣΒΕΣΤΟΦΙΛΟ αυτές τις δύο λέξεις πρέπει να έχει υπόψη του ο ελαιοπαραγωγός, το κλάδεμα πρέπει να εξασφαλίζει το φωτισμό του φυλλώματος και οι αποστάσεις φύτευσης πρέπει να είναι αρκετές για τον άπλετο φωτισμό της κόμης, η ελιά αποδίδει περισσότερο σε εδάφη που είναι άσπρα που αυτό δηλώνει την αφθονία ασβεστίου στο έδαφος, ο ελαιοκαλλιεργητής μπορεί να αυξήσει το ασβέστιο στο έδαφος είτε χρησιμοποιώντας γεωργικό ασβεστόλιθο είτε μαρμαρόσκονη που είναι διαθέσιμη η γύψο που είναι ευρέως διαθέσιμα σαν υλικά για οικοδομές , επίσης λιπάσματα όπως το υπερφωσφορικό   0-21-0 που συστήνονταν παλαιότερα, το λίπασμα αυτό περιέχει κατά το ήμισυ γύψο που είναι θειικό ασβέστιο, άλλη πηγή ασβεστίου είναι επίσης το νιτρικό ασβέστιο.  

Πολλές φορές αναφέρεται ότι η ελιά θέλει κάλιο, όπως έδειξε ισραηλινή έρευνα σε υδροπονία η επίδραση του καλίου σε εδάφη θα πρέπει να αποδοθεί στο ότι κάνει περισσότερο διαθέσιμο το ασβέστιο που υπάρχει στο έδαφος.

Το ελαιόδενδρο αποδίδει περισσότερο με βόριο με μικρές ποσότητες και αυτό γιατί το βόριο μεταφέρει στο φυτό το ασβέστιο, αν όμως δεν υπάρχει αρκετό ασβέστιο στο έδαφος το βόριο δεν μπορεί να βοηθήσει πολύ.

Γράφεται αρκετές φορές ότι παράγουμε το καλύτερο ελαιόλαδο αυτό είναι πολύ μακριά από την αλήθεια, το καλύτερο ελαιόλαδο παράγεται στην Ιταλία και Κροατία, οι αιτίες είναι πολλές για την χαμηλή ποιότητα.

Το ελληνικό ελαιόλαδο που αγοράζουν οι Ιταλοί έμποροι δεν χρησιμοποιείται για να βελτιώσει τα ιταλικά ελαιόλαδα τα οποία πωλούνται σε υψηλότερες τιμές, το ελληνικό όπως και το ισπανικό αγοράζεται από τους Ιταλούς για να καλύψει την Ιταλική κατανάλωση αλλά και την Ευρωπαική με χαμηλότερες τιμές. οι Ιταλοί για παράδειγμα αγοράζουν αγουρέλαιο από Αθηνολιά απο την Λακωνία και δημιουργούν blend με την ισπανική  Αλμπουρκίνα και το ίδιο συμβαίνει με την κορωνέικη από την πελοπόννησο και την κρήτη στο blend υπάρχει και λίγη ιταλική Κορατίνα απο την Απουλία.